In ryksgreve (Dútsk: Reichsgraf) wie in aadlike titel yn it Hillige Roomske Ryk. Yn de midsiuwen waard de titel brûkt foar de bestjoerders fan in ryksgreefskip, dat streekrjocht ûnderhearrich oan de keizer wie, dus ryksûnmidlik, sûnder dat der in oare foarst, dy't in fazal fan de keizer wie, sa as karfoarst of hartoch, tusken siet. De ryksgreven sieten op ien fan de fjouwer "grevebanken", dêr't hja yn fertsjintwurdige waarden en stimme koene yn de Ryksdei oant 1806.